2, జులై 2010, శుక్రవారం

సరస సల్లాపము - 1


నిన్న నా పాత మిత్రుడైన ఒక అర్ధజ్ఞాని కలిసాడు. ’జ్ఞాని’ విన్నాం - ’అజ్ఞాని’ విన్నాం. ఈ ’అర్ధజ్ఞాని’ ఏంటి - అనుకొంటున్నారా ? సగం తెలిసి, సగం తెలియనివాణ్ణి ఏమనాలో తెలియక ఆ పదబంధాన్ని సృష్టించాను మరి.
రావడం, రావడమే వాడు నాపై దాడి చేస్తూ, " మీ కవులు - ఎక్కడో ఆకాశంలో ఉన్న సూర్యునికి, నేలపై కొలనులో ఉన్న కమలానికి సంబంధాన్ని అంటగడతారు. వాటి మధ్య ప్రేమ ... దోమ ... అంటూ కథలు చెబుతారు. నిజానికి సూర్యుని దగ్గరగా కమలం వెళితే చచ్చి ఊరుకొంటుంది. ఇంకా ఎక్కువ మాట్లాడితే, మాడి మసైపోతుంది. " అన్నాడు.
" దాన్ని ’కవి సమయం’ అంటారు నాయనా ! సూర్యుని కిరణాలు సోకి, కమలం ఆనందంగా వికసిస్తుంది కాబట్టి అది సూర్యునికి ప్రేమికురాలుగా మనం భావించాలి. అంతే! " అని వివరించాను. వెంటనే వాడు " కమలం ప్రేమికురాలైతే ... మరి ’పొద్దు తిరుగుడు’ పువ్వు, సూర్యుడు ఎటు తిరిగితే అటు తిరుగుతుంది.- దాన్ని ’కామ పిశాచి’ అనాలా ? " అన్నాడు. ఇక వాడికేమి చెప్పను ?

3 కామెంట్‌లు: