మహాకవి డా || దాశరథి విరచిత పద్యాన్ని ఈ మాసం పద్య కవితగ అందిస్తున్నాను.
ఒక నిజమైన కవికి కవిత్వమంటే ఎంత పిచ్చి ఉంటుందో , దాని కొరకు తన సర్వస్వాన్ని కోల్పోవడానికి ఎలా సిద్ధ పడతాడో తెలియజెప్పే పద్యం ఇది.
నాదొక వెఱ్ఱిః త్రాగుడున నాడును వీడును అమ్ముకొన్న ఉ
న్మాదివలెన్ కవిత్వమున నా సకలమ్మును కోలుపోయి రా
త్రీ దినముల్ రచించితిని తీయని కావ్య రస ప్రపంచముల్;
వేదన యేదియో కలత పెట్టును గుండియ నెందుచేతనో? ... ( అగ్నిధార )
కామెంట్‌లు లేవు:
కామెంట్‌ను పోస్ట్ చేయండి