ఈ మాసం పద్య కవిత ... ( జులై 2009 )

ఈ మాసం పద్య కవిత ... ( జులై 2009 )

మహాకవి డా || దాశరథి వ్రాసిందే మరో పద్యాన్ని ఈ మాసం పద్య కవితగ అందిస్తున్నాను.

వెలుతురు మొగ్గవై బ్రదుకు వీధుల నూత్న పరీమళమ్ములన్
చిలికిన నీకుగాను విరచించితి గుండియ కొండ మీద ది
వ్వెల రతనాల మేడ; పదవే ! అట నుందువు గాని, కోటి గుం
డెల వెలిగించు దివ్య రమణిన్ _ నిను గాడుపు పాలొనర్తునే ?

మహాకవి ఒక దీపాన్ని వర్ణిస్తున్నాడు. దానిని " వెలుతురు మొగ్గ " అన్నాడు. మీరు గమనించారో .. లేదో ! దీప శిఖ ఉండేది " మొగ్గ " ఆకృతిలోనే. మొగ్గ పుట్టగానే వీధులలో పరిమళాలను వెదజల్లుతుంది. ఈ మొగ్గ " వెలుతురు " అనే కొత్త రకమైన పరిమళాలను బ్రతుకు వీధులలో చిలుకుతుంది. కవి ఆ దీపాన్ని ప్రేమిస్తున్నాడు. అవును ... దీపమే ఆయన ప్రేయసి. ఆ ప్రేయసిని గుండెలో దాచుకొంటాను _ రమ్మంటున్నాడు. అదీ దీపాల కోసమే ప్రత్యేకంగా ఒక రతనాల మేడ నిర్మించి, అందులో ఉండడానికి ఆహ్వానిస్తున్నాడు. మనందరికీ ఏ జూబిలీ హిల్స్ కొండ మీదో లేక బంజారా హిల్స్ కొండ మీదో ఒక పెద్ద మేడ కడితే _ అదే గొప్ప ! కాని ఆ మహా కవి కట్టింది ఎక్కడనుకొంటున్నారు ? ఆయన గుండె అనే కొండ మీద ! ఆయన ఆ దీప రమణిని అంతగా ఎందుకు ప్రేమిస్తున్నాడు ? ఎందుకంటే అది కోటి గుండెలను ఒక్క సారిగా వెలిగించగల దివ్య జ్యోతి. అదే జ్ఞాన జ్యోతి ! మరి ఆ దీపాన్ని గాలిలో పెట్టి, ఆరిపోతుంటే చూడగలడా ? అందుకే అపురూపంగా చూసుకొంటాను _ " పదవే " అంటూ ఆత్మీయంగా ప్రేమతో పిలుస్తున్నాడు.

ఎంత చక్కని భావుకత ! అంతర్లీనంగా ఎంతటి తాత్త్వికత !
జ్ఞాన దీప ప్రేమికా ! నీకు జోహారులు !

(ఈ రోజు - 21 జులై, డా.దాశరథి గారి జయంతి సందర్భంగా ... )

_ డా. ఆచార్య ఫణీంద్ర
( సంపాదకుడు )